ลืมลืมแล้วว่ากี่ครั้ง ที่เธอทำให้ช้ำให้ฉันเสียน้ำตา  

เจ็บมันเจ็บเสียมากกว่า เมื่อมองความเฉยชา อยู่บนใบหน้าเธอ

  

เหงาเงียบงันและเหน็บหนาว เดียวดายและปวดร้าว เท่าไรยังต้องเจอ

รักจากปากคำของเธอ กับสิ่งที่ฉันเจอ เคยตรงกันบ้างไหม



* รักกันแล้วต้องมีน้ำตา แบบนี้รักภาษาอะไร ไม่มีคนรักหน้าไหนเขาทำกัน

รักที่ให้กันแต่น้ำตา อย่างที่เธอมีให้ฉัน ยังเรียกว่ารักได้อีกหรือเธอ



ท้อยิ่งนานก็ยิ่งท้อ และคงไม่อยู่รอให้เธอเป็นคนลา

ยอมยอมไปดีซะกว่า ต้องอยู่กับน้ำตาที่นับวันยิ่งไหล



(ซ้ำ *)



(ซ้ำ *)