หลบอยู่ตรงนี้ อยู่ในมุมมืดมน

เพราะกังวลว่าเขาพบเจอ

รอให้เธอมาหา ลักลอบมาเจอกัน

ทุกครั้งที่เธอปวดร้าว

ต้องหลบซ่อนเขา เจ็บเท่าไหร่ก็ทน

หวังจะกลายเป็นคนของเธอ

เฝ้ารอเธอกับเขา ถึงวันที่จบกัน

วันนั้นคงได้เปิดเผยตัวจริง



* อยู่ในมุมมืดมน

เป็นแค่คนชั่วคราวช่วยให้เธอคลายเหงา

ยามเขาไม่ต้องการ

ฉันต้องรอแค่ไหนให้เธอ เลิกกับเขา

ไม่อยากทนซ่อนเร้นรักของเรา

(ต้องรออีกเท่าไหร่)



เธอให้ความหวัง บอกว่าอีกไม่นาน

ฉันจะกลายเป็นคนสำคัญ

เฝ้ารอเธออย่างนั้น แม้มันต้องเหนื่อยใจ

สุดท้ายก็เป็นแค่หวังเลือน ลาง



(ซ้ำ * , *)



ต้องรออีกเท่าไหร่ ต้องรออีกเท่าไหร่