อยู่คนเดียวมาตั้งนานแล้ว ไม่เห็นจะมีแววต้องการใคร

เพราะรู้ว่ามันยากเกินไป ที่จะรับใครอีกคนมาร่วมทาง



อยู่คนเดียวบางเวลาก็เหงา แต่มันไม่ต้องเศร้าอยู่กับความไม่เข้าใจ

เพราะฉันยังไม่พบใคร ที่จะมาอยู่ในใจที่ว่างเปล่า



แต่พอวันนึงที่ได้พบเธอ รู้สึกอะไรนั้นมันเปลี่ยนไป

พึ่งรู้ว่าชีวิตที่ผ่านไป ฉันนั้นเสียเวลา



ตลอดมาคือความเหงา ต่างจากวันนี้

อยากมีความรักขึ้นมาทันใด อยากจะให้รักเธอไปทั้งหัวใจ



ที่ยังว่างอยู่ ก็ไม่รู้ทำไมฉันห้ามไม่ไหว

อยากมีความรักขึ้นมาทันที ก็พึ่งจะรู้ว่ารักนั้นแสนดี

ตั่งแต่วันที่ฉันได้พบเธอ 



เธอทำให้ฉันได้รู้ความจริง ว่าฉันอยู่กับความเหงามาเนิ่นนาน

และในวันนี้ในใจฉันมีดอกไม้บาน ช่างสดใส