คำว่า
โพธิปกฺขิย
โพธิปกฺขิย ความหมายคือ (วิ.) มีในฝ่ายแห่งความตรัสรู้ / เป็นในฝ่ายแห่งความตรัสรู้ / เป็นไปในฝักฝ่ายแห่งความตรัสรู้. วิ. โพธิยา ปกฺเขภโว โพธิปกฺจขิโย. อิย ปัจ. ชาตาทิตัท. โพธิยา ปกฺเข ปวตฺโต โพธิปกฺขิโย. โพธิสฺส วา ปกฺเข ภโว โพธิปกฺขิโย. โพธิ ใน วิ. นี้เป็น ปุ.
