คำว่า
กษัตริย์
กษัตริย์ ความหมายคือ (กะสัด) น. พระเจ้าแผ่นดิน / ใช้เต็มว่า พระมหากษัตริย์ / คนในวรรณะที่ ๒ แห่งสังคมฮินดู ซึ่งมีอยู่ ๔ วรรณะ ได้แก่ วรรณะพราหมณ์ วรรณะกษัตริย์ วรรณะแพศย์ และวรรณะศูทร. (ส. กฺษตฺริย ว่า ผู้ป้องกันภัย / ชาตินักรบ/ ป. ขตฺติย).ว. แท้ไม่มีอื่นปน เช่น ทองเนื้อกษัตริย์ / เรียกรูปพรรณที่ทําด้วยโลหะมีราคา เช่น ถ้าทําด้วยเงิน ทอง นาก สลับกัน เรียกว่า สามกษัตริย์.
