ตระกัด
ตระกัด
[ตฺระ-] (โบ) ก. ใคร่, อยาก, ยินดี, เช่น พ่อเอ๋ย ใช่ตั้งใจแก่ความกําหนัด ในความตระกัดกรีธา. (ม. คําหลวง กุมาร), กระกัด ก็ว่า.;