ตายประชดป่าช้า
ตายประชดป่าช้า
(สํา) ก. แกล้งทําหรือพูดแดกดันประชดอีกฝ่ายหนึ่ง แต่ตัวเองกลับเป็นฝ่ายเสียหายจากการทําหรือพูดนั้น.;