Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
ทิพ,ทิพ-
ทิพ,ทิพ-
ทิพ, ทิพ-
[ทิบ, ทิบพะ-] น. สวรรค์, ชั้นฟ้า, เทวโลก; วัน. (ป., ส. ทิว).<2t>ว. เป็นของเทวดา เช่น ทิพสมบัติ. (ป. ทิพฺพ; ส. ทิวฺย).;

More
ทิพจักขุ | ทิพย,ทิพย-,ทิพย์ | ทิพยจักษุ | ทิพยจักษุญาณ | ทิพยญาณ | ทิพยเนตร | ทิพยพยาน | ทิพยมานุษ | ทิพยรส | ทิพยโศรตร | ทิพโสต | ทิพา | ทิพากร | ทิม | ทิ่ม | ทิมดาบ | ทิ่มตำ | ทิมทอง | ทิ่มแทง | ทิว,ทิว-,ทิว- ๓,ทิวะ | ทิว,ทิว ๑ | ทิว,ทิว ๒ | ทิวกาล | ทิวงคต | ทิวทัศน์ | ทิวส,ทิวส-,ทิวสะ | ทิวสภาค | ทิวา | ทิวากร | ทิวากาล |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์