Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
กริก,กริ๊ก
กริก,กริ๊ก
กริก, กริ๊ก
[กฺริก, กฺริ๊ก] ว. เสียงของแข็ง เช่น แก้ว โลหะ กระทบกัน.;

More
กริกกริว | กริกกรี | กริ่ง,กริ่ง ๑ | กริ่ง,กริ่ง ๒ | กริ๊ง | กริงกริว | กริ้งกริ้ว | กริ่งเกรง | กริ่งใจ | กริช | กริณี,กรินี | กริตย,กริตย- | กริน | กรินทร์ | กรินทร์ | กรินี | กริบ | กริม | กริ่ม | กริยา | กริยานุเคราะห์ | กริยาวิเศษณ์ | กริยาวิเศษณ์วลี | กริยาวิเศษณานุประโยค | กริว,กริว ๑ | กริว,กริว ๒ | กริ้ว | กริวกราว | กริวลาย | กรี,กรี ๑ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์