นิพพาน
นิพพาน
[นิบพาน] น. ความดับสนิทแห่งกิเลสและกองทุกข์.<2t>ก. ดับกิเลสและกองทุกข์, ตาย (ใช้แก่พระอรหันต์). (ป.; ส. นิรฺวาณ), โบราณใช้ว่า นิรพาณ ก็มี. (จารึกสยาม).;