บทบูรณ์
บทบูรณ์
[บดทะ-] น. คําที่ทําให้บทประพันธ์ครบพยางค์ตามฉันทลักษณ์ ไม่สู้มีความหมายอะไร เช่น แต่งอเนกนุประการ คํา “นุ” เป็นบทบูรณ์. (ป. ปทปูรณ).;