บริคณห์
บริคณห์
[บอริคน] (แบบ) น. เรือน; คําที่แน่นอน, สิ่งที่ถูกต้องแล้ว; ความกําหนดถือเอา, ความยึดถือ, การจับ.<2t>ก. นับคะเน, ประมวล. (ป. ปริคฺคหณ).;