แบกหน้า
แบกหน้า
(สํา) ก. จําใจกลับมาแสดงตัวหรือติดต่อกับผู้ที่ตนเคยทําไม่ดี ไม่ถูกต้อง หรือไม่เหมาะสมมาก่อนอีก เช่น นี่แบกหน้ากลับมาหากู. (รามเกียรติ์ พลเสพย์).;