ปฏิคคหิต,ปฏิคหิต,ปฏิคหิต-
ปฏิคคหิต, ปฏิคหิต-
[ปะติกคะหิด, ปะติกคะหิตะ-] (แบบ) ก. รับเอา เช่น เราก็ปฏิคคหิตด้วยศรัทธา. (ม. คําหลวง วนปเวสน์).<2t>ว. อันรับเอาแล้ว. (ป. ปฏิคฺคหิต).;