Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
ประกันภัย
ประกันภัย
ประกันภัย
(กฎ) น. ชื่อสัญญาซึ่งบุคคลคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้รับประกันภัย ตกลงจะใช้ค่าสินไหมทดแทนหรือใช้เงินจํานวนหนึ่งให้ในกรณีที่หากมีวินาศภัยขึ้น หรือในเหตุอย่างอื่นในอนาคตดังได้ระบุไว้ในสัญญา และในการนี้บุคคลอีกคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้เอาประกันภัย ตกลงจะส่งเงินซึ่งเรียกว่า เบี้ยประกันภัย, สัญญาประกันภัย ก็เรียก.;

More
ประกับ,ประกับ ๑ | ประกับ,ประกับ ๒ | ประกาย | ประกายพรึก | ประการ | ประกาศ | ประกาศก | ประกาศนียบัตร | ประกาศิต | ประกำ | ประกิด | ประกิต | ประกีรณกะ,ประเกียรณกะ | ประแกก | ประคด | ประคนธรรพ,ประคนธรรพ์ | ประคบ | ประคบประหงม | ประคอง | ประคับประคอง | ประคัลภ์ | ประคารม | ประคำ | ประคำไก่ | ประคำดีควาย | ประคำร้อย | ประคิ่น,ประคิ่นวินชา | ประคุณ | ประเคน | ประเคราะห์ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์