Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
ปาน,ปาน ๒
ปาน,ปาน ๒
ปาน ๒
น. รอยสีแดงหรือสีดําเป็นต้นที่เกิดเป็นเองตามร่างกายบางแห่งแต่กําเนิด.;

More
ปาน,ปาน ๓ | ป่าน | ป้าน,ป้าน ๑ | ป้าน,ป้าน ๒,ป้าน ๆ | ปานกลาง | ป่านคม | ปานฉะนี้,ปานนี้ | ปานดง | ป่านนี้ | ป้านลม | ปานิเยน | ปานีย,ปานีย-,ปานียะ | ปานีโยทก | ป้าบ,ป๊าบ | ป่าเบญจพรรณ | ปาป,ปาป- | ปาปมุต | ปาปอหยีสังฆาตา | ป่าโปร่ง | ป่าผลัดใบ | ปาพจน์ | ป่าแพะ | ปาม | ปามปึงมา | ปาโมกข์ | ป่าไม้พุ่ม | ป่าย,ป่าย ๑ | ป่าย,ป่าย ๒ | ป้าย,ป้าย ๑ | ป้าย,ป้าย ๒ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์