Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
ผิน
ผิน
ผิน
ก. หัน, ผัน หรือ หิน ก็ว่า; แปรพระพักตร์ (ใช้แก่พระพุทธรูป).;

More
ผินหลังให้ | ผิว,ผิว ๑,ผิว่า | ผิว,ผิว ๒ | ผิว ๆ,ผิวเผิน | ผิวจราจร | ผิวน้ำ | ผิวบาง | ผิวปาก | ผิวพรรณ | ผิวหนัง | ผี | ผีกระสือ | ผีกระหัง | ผีกองกอย | ผีเข้าผีออก | ผีโขมด | ผีซ้ำด้ำพลอย | ผีดิบ | ผีตองเหลือง | ผีตะ | ผีตากผ้าอ้อม | ผีตายทั้งกลม | ผีตายโหง | ผีถ้วยแก้ว | ผีถึงป่าช้า | ผีแถน | ผีทะเล | ผีบ้านไม่ดี ผีป่าก็พลอย,ผีเรือนไม่ดี ผีป่าก็พลอย | ผีบุญ | ผีปอบ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์