เผาะ,เผาะ ๑,เผาะ ๆ
เผาะ ๑, เผาะ ๆ
ว. เปราะ; เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงหักไม้เปราะ เช่น ข้อเท้าข้อมือลั่นเผาะ น้ำตาร่วงเผาะ ๆ.;