Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
พาณิชย,พาณิชย-,พาณิชย์
พาณิชย,พาณิชย-,พาณิชย์
พาณิชย-, พาณิชย์
[พานิดชะยะ-, พานิด] น. การค้าขาย; ชื่อกระทรวงที่มีอํานาจหน้าที่เกี่ยวกับการพาณิชย์ และกิจการทางเศรษฐกิจที่เกี่ยวเนื่องกับการพาณิชย์รวมตลอดทั้งการซื้อขายและแลกเปลี่ยนสินค้า การควบคุมและส่งเสริมเกี่ยวกับกิจการค้าและการประกันภัย. (ส. วาณิชฺย; ป. วาณิชฺช).;

More
พาณิชยกรรม | พาณิชยการ | พาณิชยศาสตร์ | พาณิชยศิลป์ | พาณินี | พาณี | พาด | พาดควาย | พาดไฉน | พาดพิง | พาดหัวข่าว | พาต | พาท | พาทย์ | พาธ,พาธา | พาน,พาน ๑ | พาน,พาน ๒ | พาน,พาน ๓ | พาน,พาน ๔ | พาน,พาน ๕ | พ่าน | พานกลีบบัว | พานปากกระจับ | พานพระขันหมาก,พระขันหมาก | พานพระศรี | พานร | พานรินทร์,พานเรศ | พานแว่นฟ้า | พาม | พาย |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์