Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
พิชญ์
พิชญ์
พิชญ์
น. นักปราชญ์, คนมีความรู้สูง. (ส. วิชฺ).;

More
พิชย,พิชย-,พิชัย | พิชัยสงคราม | พิชาน | พิชิต,พิชิต- | พิชิตมาร | พิเชฐ | พิเชียร | พิฑูรย์ | พิณ | พิณพาทย์ | พิณพาทย์เครื่องคู่ | พิณพาทย์เครื่องห้า | พิณพาทย์เครื่องใหญ่ | พิดทูล | พิดรก | พิดาน | พิโดร | พิตร | พิถย,พิถย- | พิถยันดร | พิถี | พิถีพิถัน | พิทย,พิทย-,พิทย์,พิทยา | พิทยาคม | พิทยาคาร | พิทยาธร | พิทยาพล | พิทยาลัย | พิทักษ์,พิทักษ์ ๑ | พิทักษ์,พิทักษ์ ๒ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์