Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
ฟัก,ฟัก ๑
ฟัก,ฟัก ๑
ฟัก ๑
น. ชื่อไม้เถาชนิด Benincasa hispida (Thunb.) Cogn. ในวงศ์ Cucurbitaceae ผลใหญ่รูปกลมหรือรี เมื่อแก่ผิวแข็งมีคราบขาว กินได้ เมล็ดใช้ทํายา มีหลายพันธุ์ ต่างกันที่ลักษณะของผล, พันธุ์ผลเล็ก ผิวบางมีขน เรียก แฟง, พันธุ์ที่ผลมีรสขม ใช้ทํายาได้ เรียก ฟักขม.;

More
ฟัก,ฟัก ๒ | ฟักข้าว | ฟักตัว | ฟักทอง,ฟักเหลือง | ฟักฟุ้น | ฟักฟูม | ฟัง | ฟังก์ชัน | ฟังขึ้น | ฟังความข้างเดียว | ฟังได้ | ฟังไม่ได้ศัพท์ จับไปกระเดียด | ฟังหูไว้หู | ฟังออก | ฟัด | ฟัดเฟียด | ฟัน,ฟัน ๑ | ฟัน,ฟัน ๒ | ฟั่น,ฟั่น ๑ | ฟั่น,ฟั่น ๒ | ฟั้น | ฟันคลื่น | ฟันช้าง | ฟันดาบ | ฟันถาวร,ฟันแท้ | ฟันน้ำนม | ฟันปลา | ฟันฝ่า | ฟั่นเฝือ | ฟันฟาง |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์