Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
มัด
มัด
มัด
ก. ผูกรัดเข้าด้วยกัน, ผูกรัดให้แน่น.<2t>น. ลักษณนามเรียกของบางอย่างที่ผูกรัดเข้าด้วยกัน เช่น ไต้มัดหนึ่ง ฟืน ๒ มัด.;

More
มัดจำ | มัดเชื้อเพลิง | มัดมือชก | มัดหมี่ | มัดหมู | มัดหวาย | มัตตะ,มัตตะ ๑ | มัตตะ,มัตตะ ๒ | มัตตัญญู | มัตตา | มัตติกา | มัตถกะ | มัตถลุงค์ | มัตสยะ,มัตสยา | มัตสรรย์ | มัตสระ | มัตสริน | มัททวะ | มัทนะ,มัทนะ ๑ | มัทนะ,มัทนะ ๒ | มัทนียะ | มัทยะ | มัธย,มัธย- | มัธยฐาน | มัธยม,มัธยม- | มัธยมกาล | มัธยมศึกษา | มัธยมา | มัธยันห์ | มัธยัสถ์ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์