Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
มุข,มุข-
มุข,มุข-
มุข, มุข-
[มุก, มุกขะ-] น. หน้า, ปาก; ทาง; หัวหน้า; ส่วนของตึกหรือเรือนที่ยื่นออกมาจากส่วนใหญ่ มักอยู่ด้านหน้า. (ป., ส.).;

More
มุขกระสัน | มุขเด็จ | มุขโถง | มุขบาฐ,มุขปาฐะ | มุขมนตรี | มุขย,มุขย- | มุขยประโยค | มุขลด | มุโขโลกนะ | มุคคะ | มุคธ์ | มุคระ | มุง | มุ่ง | มุ้ง | มุ้งกระโจม | มุ้งกระต่าย | มุ่งแต่จะ | มุ้งประทุน | มุ่งมั่น | มุ่งมาด | มุ่งร้ายหมายขวัญ | มุ้งลวด | มุ้งสายบัว | มุ่งหน้า | มุ่งหมาย | มุ่งหวัง | มุจฉา | มุจนะ | มุจลินท์ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์