Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
ระแหง
ระแหง
ระแหง
น. รอยแยกขนาดแคบ ๆ ของแผ่นดินเป็นต้นที่แยกออกจากกัน เช่น ดินเป็นระแหง แตกระแหง.;

More
ระโหย | ระอมระอา | ระอา | ระอิดระอา | ระอุ | รัก,รัก ๑ | รัก,รัก ๒ | รักแก้ว | รักข์,รักขา | รักขสะ | รักขิต | รักใคร่ | รักเช็ด | รักดป | รักดะ,รักตะ | รักดีหามจั่ว รักชั่วหามเสา | รักตีลาย | รักบี้ | รักพี่เสียดายน้อง | รักยม | รักยาวให้บั่น รักสั้นให้ต่อ | รักร้อย | รักเร่ | รักแร้ | รักษ์,รักษา | รักษาการ | รักษาการณ์ | รักษาคำพูด | รักษาตัว | รักษาประตู |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์