Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
วิทยุ
วิทยุ
วิทยุ
[วิดทะยุ] น. กระแสคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าชนิดที่เคลื่อนไปตามอากาศโดยไม่ต้องใช้สาย และอาจเปลี่ยนเป็นเสียงหรือรูปได้, เรียกเครื่องที่มีหน้าที่เปลี่ยนคลื่นเสียงให้เป็นคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าออกสู่อากาศว่า เครื่องส่งวิทยุ, เรียกเครื่องที่มีหน้าที่เปลี่ยนคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าที่รับได้จากเครื่องส่งวิทยุให้กลับเป็นคลื่นเสียงตามเดิมว่า เครื่องรับวิทยุ.;

More
วิทยุกระจายเสียง | วิทยุคมนาคม | วิทยุเคลื่อนที่ | วิทยุเฉพาะกิจ | วิทยุต | วิทยุติดตามตัว | วิทยุเทเลกซ์ | วิทยุโทรทัศน์ | วิทยุโทรพิมพ์ | วิทยุโทรภาพ | วิทยุโทรเลข | วิทยุโทรศัพท์ | วิทยุประจำที่ | วิทยุมือถือ | วิทยุเรือ | วิทยุสนาม | วิทยุสมัครเล่น | วิทยุสาธารณะ | วิทรุมะ | วิทวัส | วิทัตถิ | วิทัศน์ | วิทารณ์ | วิทาลน์ | วิทิต | วิทู | วิทูร,วิทูร ๑ | วิทูร,วิทูร ๒ | วิเทวษ | วิเทศ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์