Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
เวศย์
เวศย์
เวศย์
น. แพศย์, คนในวรรณะที่ ๓ แห่งอินเดีย คือพ่อค้า. (ส. ไวศฺย; ป. เวสฺส).;

More
เวศยา | เวสน์,เวสม์ | เวสภู | เวสมะ | เวสวัณ | เวสสะ | เวสสันดร | เวสสุกรรม | เวสสุวัณ | เวสารัช | เวสิ,เวสิยา | เวหน | เวหะ,เวหา | เวหังค์ | เวหัปติ | เวหายส | เวหาส | เวฬุ | เวฬุการ | เวฬุริยะ | เวฬุวัน | เว่อ | เว้า,เว้า ๑ | เว้า,เว้า ๒ | เว้าวอน | เวิก | เวิ้ง | เวิ้งว้าง | เวี่ย | เวียง,เวียง ๑ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แปลประโยคอังกฤษเป็นคำอ่านไทย
แปลง English(IPA) to Thai
แปลง English(CMU) to IPA
แปลภาษาคาราโอเกะ v.2024(NEW)
รวมประโยคภาษาอังกฤษ-ไทย-จีน-ญี่ปุ่น พร้อมคำศัพท์
แชร์