สัตยาบัน
สัตยาบัน
น. (กฎ) การยืนยันรับรองความตกลงระหว่างประเทศที่ได้กระทําขึ้นไว้; การรับรองนิติกรรมที่เป็นโมฆียะอันเป็นผลให้นิติกรรมนั้นสมบูรณ์มาแต่เริ่มแรก; (กลอน) การอ้างความสัตย์. (ส. สตฺย + อาปนฺน).;