เสียเ*ศ
เสียเ*ศ
(วรรณ) ก. เปลี่ยนภาวะจากคฤหัสถ์เป็นนักบวช เช่น ซัดยังเมืองมัทรบุรี เสียเ*ศเทพี เป็นดาบสศรีโสภา. (สมุทรโฆษ), เปลี่ยนภาวะจากนักบวชเป็นคฤหัสถ์ เช่น เสียฤษีพรตเ*ศ ห้องหิมเวศนาจลจรหล่ำน้นน ราชเวสมธารยิ ทรงเ*ศเป็นพญามหากระษัตราธิราช. (ม. คำหลวง นครกัณฑ์).;