Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
หนา,หนา ๑
หนา,หนา ๑
หนา ๑
น. ส่วนสูงมากจากผิวพื้น.<2t>ว. มีส่วนสูงมากจากผิวพื้น; แน่นทึบ, มาก, ตรงข้ามกับ บาง.;

More
หนา,หนา ๒ | หน้า | หน้ากระฉีก | หน้ากระดาน | หน้ากระดูก | หน้ากร้าน | หน้ากล้อ | หน้ากาก | หนากาสรี | หน้ากาฬ | หน้าเก้อ | หน้าเก่า | หน้าแก่ | หน้าขบ | หน้าขมึงทึง,หน้าถมึงทึง | หน้าขา | หน้าข้าวตัง | หน้าขึงตาขึง | หน้าขึ้นนวล | หน้าเข้ม | หน้าเข้มคม | หน้าเขียง | หน้าเขียว | หน้าแข้ง | หน้าคมขำ | หน้าคว่ำ | หน่าง | หน้างอ,หน้าง้ำ,หน้าเง้า,หน้าเง้าหน้างอ,หน้าบึ้ง,หน้าหงิก,หน้าหงิกหน้างอ | หน้างอก | หน้างัว |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์