หน้าเชิด
หน้าเชิด
น. หน้าที่เงยขึ้น.<2t>ว. อาการที่คอตั้งเงยหน้าแสดงความเย่อหยิ่งหรือภาคภูมิใจเป็นต้น เช่น เขานั่งรถยนต์คันใหญ่ทำหน้าเชิด.;