Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
หอย
หอย
หอย
น. ชื่อสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังในไฟลัม Mollusca มีเปลือกหุ้มตัว แบ่งออกได้เป็น ๒ จําพวกตามลักษณะของเปลือก คือ จําพวกกาบเดี่ยว เช่น หอยขม (Filopaludina doliaris) ในวงศ์ Viviparidae และจําพวกกาบคู่ เช่น หอยนางรม (Saccostrea forskali) ในวงศ์ Ostreidae.;

More
ห้อย | หอยโข่ง | ห้อยท้าย | หอยปากเป็ด | หอยแปดเกล็ด | หอยเม่น | ห้อยโหน | ห้อเลือด | ห่อหมก | ห่อเหี่ยว | ห่อแห่,ห้อแห้ | ห่อไหล่ | หะ | หะยี,หัจญี | หะแรก | หะหาย,หะห้าย | หะแห้น | หัก | หักกลบลบหนี้ | หักคอ | หักใจ | หักด้ามพร้าด้วยเข่า | หักทองขวาง | หักบัญชี | หักมุก | หักราคา | หักร้างถางพง | หักแรง | หักล้าง | หักลำ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์