Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
หัวเบี้ย
หัวเบี้ย
หัวเบี้ย
น. ผู้ที่เก็บและจ่ายเงินในวงถั่วโปเป็นต้น; (โบ) จํานวนเงินขนอนตลาดที่เรียกเก็บเอาไว้ในทีแรก.;

More
หัวโบราณ | หัวปลวก | หัวปลี | หัวปักหัวปำ | หัวปั่น | หัวป่า | หัวปาก | หัวปี | หัวปีท้ายปี | หัวพัน | หัวพุงหัวมัน | หัวฟัดหัวเหวี่ยง | หัวฟืนหัวไฟ | หัวมังกุท้ายมังกร | หัวมัน | หัวมุม | หัวเม็ด | หัวเมือง | หัวแม่ตีน,หัวแม่เท้า | หัวแม่มือ | หัวแมลงวัน | หัวไม้ | หัวไม่วางหางไม่เว้น | หัวรถจักร | หัวรอ | หัวร่อ | หัวร้อยรู | หัวระแหง | หัวรักหัวใคร่ | หัวรั้น |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์