Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
หู
หู
หู
น. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ ทําหน้าที่สําหรับฟังเสียง; ส่วนแห่งสิ่งของที่ทําไว้หิ้ว แขวน ร้อย หรือรูดเข้าออก เช่น หูกระทะ หูมุ้ง หูกางเกง หูถุง; สิ่งที่ทําเป็นห่วงหรือเป็นวง ๆ เช่น หูแจว; (ปาก) เรียกส่วนหูฟังและกระบอกพูดของเครื่องรับโทรศัพท์ว่า หูโทรศัพท์.;

More
หู่ | หูก | หูกระต่าย | หูกวาง | หูกว้างตากว้าง | หูกะพง | หูเข้าพรรษา | หูแจว | หูฉลาม | หูฉี่ | หูชอง | หูชัน | หูช้าง,หูช้าง ๑ | หูช้าง,หูช้าง ๒ | หูด,หูด ๑ | หูด,หูด ๒ | หูดับ | หูดับตับไหม้ | หูตัน | หูตาสว่าง | หูติ | หูตึง | หูตูบ | หูแตก | หูทิพย์ | หูเบา | หูปลาช่อน | หูป่าตาเถื่อน | หูผีจมูกมด | หูผึ่ง |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์