Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
เหม,เหม-
เหม,เหม-
เหม, เหม-
[เหมะ-] น. ทองคำ; ชื่อช้างตระกูล ๑ ใน ๑๐ ตระกูล เรียกว่า เหมหัตถี กายสีเหลืองดั่งทอง. (ดู กาฬาวก). (ป.); เรียกฝาหีบหรือภาชนะบางอย่างซึ่งมียอดแหลมปิดทอง; เรียกส่วนยอดปราสาทที่อยู่ระหว่างบัลลังก์กับบัวกลุ่ม.;

More
เหม่,เหม่ ๆ | เหม็ง | เหม่ง,เหม่ง ๑ | เหม่ง,เหม่ง ๒ | เหม็น,เหม็น ๑ | เหม็น,เหม็น ๒ | เหม็นเขียว | เหม็นเบื่อ | เหม็นเปรี้ยว | เหมวดี | เหม่อ | เหมันต,เหมันต-,เหมันต์ | เหมา,เหมา ๑ | เหมา,เหมา ๒ | เหมายัน | เหมาะ | เหมาะเจาะ | เหมาะมือ | เหมาะสม | เหมาะเหม็ง | เหมียว,เหมียว ๑ | เหมียว,เหมียว ๒,เหมียว ๆ | เหมือง | เหมืองฝาย | เหมือด,เหมือด ๑ | เหมือด,เหมือด ๒ | เหมือดคน | เหมือดโลด | เหมือน | เหมือนกัน |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์