อัตตาธิปไตย
อัตตาธิปไตย
[-ทิปะไต, -ทิบปะไต] น. การถือตนเองเป็นใหญ่. (ป. อตฺตาธิปเตยฺย); ระบอบการปกครองที่ผู้นํามีอํานาจเด็ดขาดและไม่จํากัด. (อ. autocracy).;