อารัมภ,อารัมภ-,อารัมภะ,อารัมภ์
อารัมภ-, อารัมภะ, อารัมภ์
[อารำพะ-] น. การปรารภ มักใช้เป็นส่วนหน้าของคำสมาส เช่น อารัมภบท อารัมภกถา; การเริ่มต้น, การตั้งต้น, ในคำว่า วิริยารัมภะ