อุปัชฌาย,อุปัชฌาย-,อุปัชฌาย์,อุปัชฌายะ
อุปัชฌาย-, อุปัชฌาย์, อุปัชฌายะ
[อุปัดชายะ-, อุบปัดชายะ-, อุปัดชา, อุบปัดชา] น. พระเถระผู้เป็นประธานการบวชกุลบุตรในพระพุทธศาสนา. (ป.; ส. อุปาธฺยาย).;