Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
เอก,เอก-
เอก,เอก-
เอก, เอก-
[เอกะ-, เอกกะ-] ว. หนึ่ง (จํานวน); ชั้นที่ ๑ (ใช้เกี่ยวกับลําดับชั้น หรือขั้นของยศ ตําแหน่ง คุณภาพ หรือวิทยฐานะ สูงกว่า โท) เช่น ร้อยเอก ข้าราชการชั้นเอก ปริญญาเอก; เรียกเครื่องหมายวรรณยุกต์รูปดังนี้ ว่า ไม้เอก; ดีเลิศ เช่น กวีเอก, สําคัญ เช่น ตัวเอก; เรียกระนาดที่มีเสียงแกร่งกร้าวกว่าระนาดทุ้ม มีไม้แข็ง ๒ อันสําหรับตี ว่า ระนาดเอก.<2t>(โบ) น. เรียกลูกหญิงคนที่ ๗ ว่า ลูกเอก, คู่กับลูกชายคนที่ ๗ ว่า ลูกเจ็ด. (กฎ.). (ป., ส.).;

More
เอกเขนก | เอกจิต | เอกฉันท์ | เอกชน | เอกซเรย์ | เอกเทศ | เอกโทษ | เอกนัย | เอกบุคคล,เอกบุรุษ | เอกพจน์ | เอกภพ | เอกภริยา | เอกภักดิ์ | เอกภาคี | เอกภาพ | เอกม | เอกมัย | เอกรรถประโยค | เอกรส | เอกระ | เอกราช | เอกรูป | เอกลักษณ์ | เอกศก | เอกส | เอกสาร | เอกสารราชการ | เอกสารสิทธิ | เอกสิทธิ์ | เอกอัครราชทูต |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์