เอื้อนวาจา,เอื้อนโอฐ,เอื้อนโอฐ ๑
เอื้อนวาจา, เอื้อนโอฐ ๑
(ปาก) ก. ออกปากพูด, พูดข้อความออกมา, มักใช้ในความหมายเชิงประชดประชัน เช่น กว่าจะเอื้อนโอฐออกมาได้เหมือนกลัวดอกพิกุลจะร่วง.;