กระเจอะกระเจิง,กระเจิดกระเจิง
กระเจอะกระเจิง, กระเจิดกระเจิง
ว. แตกหมู่เพ่นพ่านไป, เตลิดไป, เช่น เฒ่าก็เที่ยวสัญจรกระเจอะกระเจิง. (ม. ร่ายยาว ชูชก), กองทัพข้าศึกถูกตีแตกกระเจิดกระเจิงไป.;