ค่อย,ค่อย ๑,ค่อย ๆ,ค่อย ๆ ๑
ค่อย ๑, ค่อย ๆ ๑
ว. ใช้ประกอบหลังนามหรือกริยา หมายความว่า ไม่ดัง, เบา, เช่น เสียงค่อย พูดค่อยเดินค่อย ๆ อย่าลงส้น; ไม่แรง, เบามือ, เช่น นวดค่อย ๆ จับค่อย ๆ.;