Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
จำนำ
จำนำ
จำนำ
ก. ประจํา, เรียกผู้ซื้อขายหรือติดต่อกันเป็นประจำว่า เจ้าจํานํา.<2t>(กฎ) น. ชื่อสัญญาซึ่งบุคคลคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้จํานํา ส่งมอบสังหาริมทรัพย์สิ่งหนึ่งให้แก่บุคคลอีกคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้รับจํานํา เพื่อเป็นประกันการชําระหนี้. (แผลงมาจาก จํา).;

More
จำนำพรรษา | จำเนียน | จำเนียม | จำเนียร | จำแนก | จำโนทย์ | จำบ่ม | จำบัง,จำบัง ๑ | จำบัง,จำบัง ๒ | จำบับ | จำเบศ | จ้ำเบ้า | จำแบ | จำปา | จำปาขอม | จำปาแขก | จำปาดะ | จำปาทองเทศ,จำปาทองเทศ ๑ | จำปาทองเทศ,จำปาทองเทศ ๒ | จำปาลาว | จำปาหอม | จำปี | จำปีแขก | จำปูน | จำเป็น | จำพรรษา | จำพวก | จำเพาะ | จำแพรก | จ้ำม่ำ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์