Responsive image


พจนานุกรม ไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
แกว่ง
แกว่ง
[แกฺว่ง] ก. อาการที่เคลื่อนไหวไปทางโน้นทีทางนี้ทีโดยที่โคน หรือต้นของสิ่งนั้นติดอยู่กับสิ่งอื่น, โดยปริยายหมายความว่า ไม่อยู่กับที่, ไม่อยู่ในแนว, เช่น จิตแกว่ง.

More
แกว่งไกว | แกว่งกวัด | แกว่น | แกว๑ | เกวัฏ | แกว๒ | แกว๓ | แกว๔ | เกวียน | โกวิฬาร | โกวิท | เก็ง | เก็งกำไร | เก็จ๑ | เก็จ๒ | เก็ด | เก็บเล็ม | เก็บเล็กผสมน้อย | เก็บเล่ม | เก็บเกี่ยว | เก็บเบี้ยใต้ถุนร้าน | เก็บหอมรอมริบ | เก็บสี | เก็บหน้าผ้า | เก็บ๑ | เก็บ๒ | เก็บไร | เก็บกวาด | เก็บกิน | เก็บข้าว |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์