Responsive image


พจนานุกรม ไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
เดียรถีย์
เดียรถีย์
[-ระถี] น. นักบวชภายนอกพระพุทธศาสนาในอินเดียสมัยพุทธกาล. (ส. ตีรฺถิย; ป. ติตฺถิย).

More
เดียว | เดียวกัน | เดียวดาย | เดียะ | เดียงสา | เดียง๑ | เดียง๒ | เดียด | เดียดฉันท์ | เดิมที | เดิมพัน | เดาะ๑ | เดาะ๒ | เดาะ๓ | เดี้ย | เดี่ยว | เดี๋ยว | เดี๋ยวเดียว | เดี๋ยวก่อน | เดี๋ยวนี้ | เดาสวด | เดิ่น | เดาสุ่ม | เดิน | เดินเรื่อง | เดินเรือ | เดินเส้น | เดินเหิน | เดินแต้ม | เดินโต๊ะ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์