แต่วัน,แต่หัววัน
ว. ก่อนเวลากำหนด, ก่อนเวลาสมควร, เช่น งานเริ่ม ทุ่มหนึ่ง มาแต่วันเชียว, ก่อนเวลาที่ควรเป็น (มักใช้ เฉพาะเวลาช่วงบ่ายค่อนไปทางเย็น) เช่น วันนี้กลับ บ้านแต่วัน กินข้าวแต่วัน กินเหล้าแต่หัววัน.