Responsive image


พจนานุกรม ไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
แปรง
แปรง
[แปฺรง] น. สิ่งของอย่างหนึ่งทําด้วยขนสัตว์ ลวด ฯลฯ สําหรับใช้ปัด หวี สีฟัน หรือขัดถูสิ่งของอื่น ๆ, ลักษณนามว่า อัน; ขนเส้นแข็งที่ขึ้น บนคอหมูเป็นแถว ๆ. ก. ปัด เช็ด หรือถูด้วยแปรง.

More
โปรง | แปรงหูหนู | แปรงล้างขวด | แปรญัตติ | โปรด | โปรดสัตว์ | โปรดสัตว์ได้บาป | โปรดปราน | เปรต,เปรต | เปรตวิษัย,เปรตวิสัย | โปรตอน | โปรตีน | แปรธาตุ | แปรปรวน | แปรปากหลากคำ | แปรผัน | แปรผันโดยตรง | แปรผันแบบผกผัน | แปรพระราชฐาน | แปรพักตร์ | เปรื้อย | เปรื่อง | เปรื่องปราด | แปวง | เป็ดแก้ว | เป็ดเทศ | เป็ดหงส์ | เป็ด๑ | เป็ด๒ | เป็ด๓ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์