พจนานุกรม พุทธศาสน์ คำว่า อุปัชฌาย์ ,อุปัชฌายะ ความหมายคือ..(2120) ที่มา หมายถึง คือ อ่านว่า แปลว่า

ดิกชันนารี อังกฤษ-ไทย | ดิกชันนารี ไทย-อังกฤษ | ดิกชันนารี ไทย-ไทย | ดิกชันนารี คอมพิวเตอร์ | ดิกชันนารี วิทยาศาสตร์ | ดิกชันนารี วิศวกรรม | พจนานุกรม ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน | ดิกชันนารี พุทธศาสน์ | ดิกชันนารี ญี่ปุ่น-ไทย | ดิกชันนารี จีน-ไทย-จีน | ดิกชันนารี ทางการแพทย์ | ดิกชันนารี เกาหลี-ไทย | ดิกชันนารี ญี่ปุ่น-อังกฤษ

พจนานุกรม พุทธศาสน์ : ความหมายของคำว่า อุปัชฌาย์ ,อุปัชฌายะ คือ หมายถึง ...


	อุปัชฌาย์ ,อุปัชฌายะ ความหมาย คือ เหตุที่เกิดขึ้น , เหตุการณ์ที่เกิด เช่น ควรเทศนาให้เหมาะแก่อุปัตติเหตุ คือ แสดงธรรมให้เข้ากับเรื่องที่เกิดขึ้น; บัดนี้เขียน อุบัติเหตุและใช้ในความหมายที่ต่างออกไป

:: Back to Dictionary

(ส่งเข้าทาง inbox facebook)

(Share ผ่าน social network)

พจนานุกรม พุทธศาสน์ : คำอื่น ๆ

อุปัตติเหตุ
อุปาหนา
อุปาทินนกสังขาร
อุปจารภาวนา
ล่วงสิกขาบท
ลัชชินี
ลกุณฏก ภัททิยะ
ไตรมาส
กัณฐกะ
ขณิกสมาธิ
คิมหฤดู
คณะธรรมยุต
จัมเปยยขันธกะ
จีวรักขันธกะ
จิตตปาคุญญตา
ฉันท์
ชาคริยานุโยค
ญาตัตถจริยา
ต่อหนังสือค่ำ
ตทังคปหาน
ทักขิณา ,ทักษิณา
ทุกขขันธ์
ธรรมิศราธิบดี
ธัมมปฏิสัมภิทา
นิโรธ
นทีปารสีมา
บุรพาราม
ปริวาส
ปัญญาวิมุตติ
ปลงอายุสังขาร