Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
กระพา
กระพา
กระพา
(ถิ่น-อีสาน) น. เครื่องสานชนิดหนึ่ง สําหรับใส่สิ่งของบรรทุกไว้ที่หลังคน มีสายรัดไขว้หน้าอก ใช้อย่างต่างใส่วัว แต่มีอันเดียว.;

More
กระพาก | กระพี้ | กระพี้เขาควาย | กระพี้นางนวล | กระพือ | กระพุ้ง | กระพุ่ม | กระพุ่มมือ | กระเพลิด | กระเพลิศ | กระเพาะ | กระเพาะปลา | กระเพิง | กระเพื่อม | กระแพง | กระแพ้ง | กระฟัดกระเฟียด | กระฟาย,-กระฟาย | กระฟูมกระฟาย | กระเฟียด,-กระเฟียด | กระมล | กระมอบ | กระมอมกระแมม | กระมัง,กระมัง ๑ | กระมัง,กระมัง ๒ | กระมัน | กระมิดกระเมี้ยน | กระมึน | กระมุท | กระเมาะ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์