Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
ตะบุ้ย,ตะบุ้ย ๆ
ตะบุ้ย,ตะบุ้ย ๆ
ตะบุ้ย, ตะบุ้ย ๆ
(ปาก) ว. อาการที่บอกส่ง ๆ ไปหรือทําให้พ้น ๆ ไป.;

More
ตะบูน | ตะเบ็ง | ตะเบ็งมาน | ตะเบ๊ะ | ตะแบก | ตะแบง,ตะแบง ๑ | ตะแบง,ตะแบง ๒ | ตะแบงมาน | ตะโบม | ตะไบ | ตะไบเล็บ | ตะปบ | ตะปลิง | ตะปัดตะป่อง | ตะปิ้ง | ตะปุ่มตะป่ำ | ตะปู | ตะปูเข็ม | ตะปูควง | ตะปูหัวเห็ด | ตะพง | ตะพด | ตะพอง | ตะพัก | ตะพัง | ตะพัด,ตะพัด ๑ | ตะพัด,ตะพัด ๒ | ตะพั้น | ตะพาก | ตะพาน |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์