Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
บ้อง
บ้อง
บ้อง
น. ปล้องไม้จําพวกไม้ไผ่ที่ขังข้อ; สิ่งที่เป็นช่องคล้ายกระบอก เช่น ช่องสําหรับสวมด้ามขวานหรือสิ่วเป็นต้น, ลักษณนามเรียกการสูบกัญชาหมดครั้งหนึ่งว่า บ้องหนึ่ง.;

More
บ๊อง,บ๊อง ๆ | บ้องกัญชา | บ้องตะลา | บ้องตัน | บ้องตื้น | บ้องแบ๊ว | บ้องไฟ | บ้องยาแดง | บองหลา | บ้องหู | บอด | บอดสี | บอน | บ่อน | บ่อนแตก | บ่อนทำลาย | บอนลายกระหนก | บ่อน้ำร้อน | บอบ | บอบช้ำ | บอบบาง | บอบแบบ | บ้อม | บ๋อม | บ่อย,บ่อย ๆ | บอระเพ็ด | บอระมาน | บอล | บอลลูน | บ้อหุ้น |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์